"Nooit begrepen waarom men kinderen de toekomst noemt. Het moeten bejaarden zijn. Bejaarden zijn onze toekomst, zij zijn wat wij worden. Kinderen behoren tot het verre verleden, tot dat wat nooit terugkomt. Het is makkelijker zich in te leven in iemand van tachtig dan in iemand van acht. Het is ook nuttiger. Altijd gedacht dat ouderen met alles vertrouwd waren, met inbegrip van hun ouderdom. Maar sinds ik Miche ken, weet ik beter: elke volwassene is een kind wanneer hij de ouderdom betreedt. Dat lijf dat hapert, dat einde dat nadert, het is ook voor hen zo nieuw. Onwennig turen ze om zich heen in die nieuwe ruimte waarin ze werden gedwongen. Sommigen worden verlegen, anderen gaan harder praten. Slechts een enkeling bezit het talent om vertrouwensvol ouder te worden."
Slagschaduw is een roman over vergetelheid en vergeefsheid, over de zoektocht naar een naamloze vrouw, over een standbeeld van de verzetsheldin Gabriel Petit, over Brussel, over leven en de dood van een vriend, over vrijen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten