Na mijn treinreis van 2uur en 15 minuten sta ik aan het Sint Pietersstation te wachten op een bus richting kot. Het perron wordt versierd met een handje vol medereizigers op weg naar overal en nergens. Voor mij staat een groepje jonge Franstalige Gentenaren. Een vreemd fenomeen in een Vlaamse stad. Gents werd er probleemloos gecombineerd met Frans.
Een van de jongens vertelt: "Mon frère était marié à Bruxelles verleden weekend, we zaten daar in dien kerk, et tu sais que le pasteur a dit? God spreekt geen Frans, mijn viering gaat door in het Nederlands". Ik fronste bij die uitspraak, communautaire spanningen kwamen wel even heel dichtbij. Eeuwenlang sprak God toch Latijn, een Romaanse taal waaruit het Frans voortgevloeit is. Zo plots vergat hij de taal van l'amour en Jacques Brel.
Jammer toch, het wordt tijd dat God terug naar school gaat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten