Don't photgraph eating girls?

Locatie: La Joya - Torrenueva
Soundtrack: Gotan Project: Queremos paz

Jam Session

Locatie: "The Who" Granada
Soundtrack: Yo la tengo - Pass The Hatchet, I Think I'm Goodkind

On the road

Locatie: E-902 Autovia de Sierra Nevada
Soundtrack: Astor Piazzolla - Libertango

Summer's here

Locatie: Playa "La Joya" (Torrenueva)
Soundtrack: Magnus - Summer's here

Huye la rutina

Locatie: Calle Martinez-Rosa, Granada
Soundtrack: Absynthe Minded - Envoie

Het leven ontvlucht zichzelf en neemt soms andere wendingen. Mijn toenmalige muze is niet meer. Zo is ook mijn stad van schrijven tweeduizend kilometer meer zuidwaarts verschoven. Na anderhalf jaar van windstilte blaas ik terug leven in deze blog. De reden: een vijf maanden durend verblijf in het laatste bolwerk van de Moren in de 15e eeuw: Granada. Ik ben er voor de meeste uiteenlopende ervaringen op te doen, studies, fotografie en reizen. Zo nu en dan zal ik flarden van mijn nieuw bestaan posten, in de vorm van foto's en muziek die het beste past bij het moment. Maar ontvluchten doen we nog steeds, maar nu in de taal van Pedro Almodovar en Cervantes: huye la rutina..

Levensverzamelaars

"Misschien moet iemand dat eens opschrijven: hoe mensen elkaar aanspreken om het verhaal te laten voortgaan, elkaar ontmoeten, begroeten, werken, eten, uitgaan, vrijen en al die grote emoties uiten waarvan kunst en biografieën worden gemaakt."

Zo mooi dat Koen Peters het voor mij samenvat in zijn Grote Europese roman. Sommige mensen zijn verzamelaars, sprokkelen hun leven bijeen en hangen ze op aan de kapstok van hun eigen herinneringen. Levensverzamelaars, ik ben er daar een van. Denk ik. U ook?

De dagen van verwondering...

ze komen terug.

Ik voel het aan mijn linker dikke teen, aan de sterkte van mijn koffie, het slagen van de regen tegen de ruit, de rustige avond en de muziek van Girls in Hawai.

Ik kijk er naar uit...

God spreekt geen Frans

Na mijn treinreis van 2uur en 15 minuten sta ik aan het Sint Pietersstation te wachten op een bus richting kot. Het perron wordt versierd met een handje vol medereizigers op weg naar overal en nergens. Voor mij staat een groepje jonge Franstalige Gentenaren. Een vreemd fenomeen in een Vlaamse stad. Gents werd er probleemloos gecombineerd met Frans.

Een van de jongens vertelt: "Mon frère était marié à Bruxelles verleden weekend, we zaten daar in dien kerk, et tu sais que le pasteur a dit? God spreekt geen Frans, mijn viering gaat door in het Nederlands". Ik fronste bij die uitspraak, communautaire spanningen kwamen wel even heel dichtbij. Eeuwenlang sprak God toch Latijn, een Romaanse taal waaruit het Frans voortgevloeit is. Zo plots vergat hij de taal van l'amour en Jacques Brel.

Jammer toch, het wordt tijd dat God terug naar school gaat.

Gespot (1)

Examens zijn soms zware periodes voor studenten, pauzes zijn dan ook een must have na lange periodes van droge stofobservaties in een vaak nog droger brein. Maar sommige studenten kunnen maar moeilijk afstand nemen van hun studiemateriaal. Zo zag ik gisteren op een van mijn dagelijkse fietstochten een mannelijke student op zijn bureaustoel voorbij rollen aan de overkant van het water. Het was een onafscheidelijk duo, die student en zijn stoel. Samen gleden ze oneindig verder over de stropkaai langs de schelde, richting Sint Lievenslaan. Ik volgde met mijn fiets op een afstand, nieuwsgierig aan de overkant op het tempo van zijn bureauwieltjes, tot dat hij een kot binnenging en ik afdraaide richting eindigheid.

Ver-waar-lozing?

Het zijn zware tijden voor mijn blog: weinig tijd en aandacht die leidt tot bijna verwaarlozing. En een blog te lang verwaarlozen is gevaarlijk, het maakt dat je er van vervreemd. Sommige mensen denken dat er niet veel tijd in kruipt, maar niets is minder waar. Ik publiceerde de laatste tijd niets meer, meer dan een maand lang. Ik vond de tijd en inspiratie niet om nog iets te schrijven. Misschien ben ik niet de enige als ik naar tiekenei kijk. Maar vrees niet daar komt verandering in, zelfs met dagelijks een examen in het verschiet. Bezoek mij bij tijd en stond, er komt weldra meer.